savdam yanliz askim kimsesiz terk edilmis rolunu oynuyor yetim yuregim kahpe dünyada sende birgun bizim gibi olacaksin dercesine sinsice gülen gayri insanlar ben cirpindikca kahbe dünyanin esiri olmamak icin adeta batiyorum hayallerim gururumla  gözlerimi actigimda anliyorum ki ben dimdik ayaktayim aslinda batanlar ne gururum ne de hayallerim yanlizca arzularim kahpe dünyayi ve arzularimi yakami silkercesine silkiyorum dogruluyorum dünyaya nefsime rest cekercesine haykiriyorum senin kurbanlarindan biri olmayacagim diye